| บทคัดย่อ |
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาปัจจัย soft power ที่เป็นส่วนส่งเสริมการมีส่วนร่วมในกิจกรรมนักศึกษา และ 2) เพื่อเป็นแนวทางในการวางนโยบายโดยนำ soft power เป็นส่วนในการกระตุ้นการมีส่วนร่วมในการทำกิจกรรมของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ กลุ่มตัวอย่างคือ นักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์ ชั้นปีที่ 1-3 จำนวน 344 คน ได้มาโดยการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิตามสัดส่วน เครื่องมือที่ใช้เป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ ที่มีค่าความเชื่อมั่น .89 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว ผลการวิจัยพบว่า ด้านการใช้ soft power ในการส่งเสริมการมีส่วนร่วมในกิจกรรมนักศึกษาโดยรวมอยู่ในระดับมาก (x̄ = 4.07) เมื่อพิจารณารายด้านพบว่า ด้านแรงจูงใจในการเข้าร่วมกิจกรรมมีค่าเฉลี่ยสูงสุด (x̄ = 4.19) รองลงมาคือด้านอิทธิพลการส่งต่อสืบสานงานกิจกรรม (x̄ = 4.11) และด้านวัฒนธรรมองค์กร-แบบแผนการจัดกิจกรรม (x̄ = 3.92) และด้านผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นของนักศึกษาจำแนกตามเพศและคณะไม่พบความแตกต่าง แต่พบความแตกต่างระหว่างชั้นปีในด้านอิทธิพลการส่งต่อสืบสานงานกิจกรรม โดยนักศึกษาชั้นปีที่ 1 มีค่าเฉลี่ยสูงกว่าชั้นปีที่ 2 และ 3 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ข้อเสนอแนะจากการวิจัย มหาวิทยาลัยควรกำหนดนโยบายส่งเสริมการใช้ soft power ในการจัดกิจกรรมนักศึกษา โดยเน้นการสร้างแรงจูงใจและการพัฒนาระบบพี่เลี้ยงในการถ่ายทอดประสบการณ์ระหว่างรุ่น รวมทั้งปรับปรุงวัฒนธรรมองค์กรและแบบแผนการจัดกิจกรรมให้มีความยืดหยุ่นและตอบสนองความต้องการของนักศึกษามากขึ้น
This research aimed to 1) study soft power factors that promote student participation in university activities and 2) establish guidelines for implementing soft power in policy to encourage student participation in activities at Phetchabun Rajabhat University. The sample consisted of 344 first to third-year students, selected through proportional stratified random sampling. The research instrument was a 5-point rating scale questionnaire with a reliability coefficient of .89. Data were analyzed using frequency, percentage, mean, standard deviation, t-test, and one-way ANOVA.The findings revealed that: 1.The overall use of soft power in promoting student participation was at a high level (x̄ = 4.07). When considering individual aspects, motivation for participation had the highest mean (x̄ = 4.19), followed by activity inheritance influence (x̄ = 4.11), and organizational culture-activity patterns (x̄ = 3.92). 2.There were no significant differences in opinions when compared by gender and faculty. However, there were significant differences among year levels in terms of activity inheritance influence, with first-year students showing higher mean scores than second and third-year students at the .05 significance level. Recommendations from the research suggest that the university should establish policies promoting the use of soft power in student activities, emphasizing motivation building and developing a mentoring system for inter-generational experience transfer. Additionally, organizational culture and activity patterns should be adjusted to be more flexible and responsive to student needs.
|
|---|
| คำสำคัญ |
soft power,การมีส่วนร่วม,กิจกรรมนักศึกษา,participation,student activities
|
|---|
