| บทคัดย่อ |
งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษา ทัศนคติผู้ฟังเทศน์มหาชาติ กรณีศึกษา: วัดในเขตอำเภอเมืองเพชรบูรณ์ จังหวัดเพชรบูรณ์ ที่จัดให้มีการเทศน์มหาชาติเรื่องพระเวสสันดร โดยมีวัตถุประสงค์ เพื่อ 1 เพื่อศึกษาทัศนะคติของผู้ฟังเทศน์มหาชาติ 2 เพื่อศึกษาองค์ความรู้ด้านศิลปวัฒนธรรมและหลักธรรมในทางพระพุทธศาสนาและนำองค์ความรู้ด้านศิลปวัฒนธรรมและหลักธรรมคำสอนไปใช้ในชีวิตประจำวัน ทั้งนี้ เป็นการศึกษาเชิงสำรวจ โดยการศึกษาค้นคว้าและรวบรวมข้อมูลจากเอกสารที่มีความเกี่ยวข้องนำมาวิเคราะห์ สังเคราะห์ เสนอแนวคิด และใช้วิธีการสังเกตแบบมีส่วนร่วม การสัมภาษณ์แนวคิดของพระสงฆ์และประชาชนที่มีต่อการเทศน์มหาชาติ จากผู้ตอบแบบสอบถาม จำนวน 318 คน ผลการศึกษาวิจัยสรุปได้ว่า
ทัศคติผู้ฟังเทศน์มหาชาติ พบว่าจำนวนเพศที่ไปฟังเทศมหาชาติ เป็นเพศชาย จำนวน 150 คน คิดเป็นร้อยละ 47.2 เพศหญิง จำนวน 168 คน คิดเป็นร้อยละ 52.8 ส่วนมากไปฟังเทศน์ ปีละ 1 ครั้ง จำนวน 121 คน คิดเป็นร้อยละ 38.1 รองลงมา ปีละ 2 ครั้ง จำนวน 93 คน คิดเป็นร้อยละ 29.2 และ มากกว่า 3 ครั้ง จำนวน 62 คน คิดเป็นร้อยละ 19.5 น้อยสุด ไปฟังเทศน์มหาชาติ 3 ครั้งต่อปี จำนวน 42 คน คิดเป็นร้อยละ 13.2 และมีทัศนคติต่อการเทศน์มหาชาติ พบว่า ด้านความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวพระเวสสันดร ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่มีความรู้ความเข้าใจเรื่องเทศน์มหาชาติอยู่ในระดับ มาก มีความรู้เข้าใจในความเป็นมาของการเทศน์มหาชาติ การเทศน์มีความเหมาะสมกับสถานการณ์ในปัจจุบัน และถือว่าเป็นการสร้างค่านิยมให้กับพุทธศาสนิกชนเลื่อมใสวัฒนธรรมทางด้านวัตถุ การเทศน์มหาชาติก่อให้เกิดวัฒนธรรมทางด้าน
วัตถุโดย มีการเขียนลงในแผ่นศิลาจาลึก และจิตกรรมฝาผนัง วัฒนธรรมทางสถาบันครอบครัว ทำให้เกิดความรักความสามัคคีในครอบครัว วัฒนธรรมทางจิตใจ จิตใจเป็นบุญกุศล และเกิดความเป็นสิริมงคลกับชีวิต วัฒนธรรมทางปัญญา เป็นการเพิ่มพูนสติปัญญา ได้รับความรู้ และความบันเทิง ด้านวัฒนธรรมทางภาษา ก่อให้เกิดวัฒนธรรมท้องถิ่น ภาษาถิ่น และการรักษาความเป็นภูมิปัญญาท้องถิ่น ด้านวัฒนธรรมทางด้านการเมือง ทำให้ทราบถึงการปกครองของประเทศอินเดีย รูปแบบการปกครอง วัฒนธรรมทางการปกครอง แล้วนำมาปรับใช้ในสังคม ด้านหลักธรรมในการดำเนินชีวิต ผู้ที่ฟังเทศน์มหาชาติได้ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมในทางที่ดีขึ้น และมีผลต่อวิถีชีวิตชุมชน ก่อให้เกิดความรักความสามัคคี รู้จัก การให้ทาน รักษาศีล และการเจริญภาวนา อานิสงส์ของการให้ทาน รักษาศีล และการเจริญภาวนา จะก่อให้เกิดสังคมแห่งความสุข สงบ และสันติ
The study aimed to study about “Opinions of Buddhist Laymen Listening to the Vessantarajātaka: Temples in Muang City’s Area of Phetchabun Province. The purposes of the research were 1) to study about opinions of Buddhist laymen listening to the Vessantarajātaka, and 2) to explore knowledge of art and cultural including dharmic principles in Buddhism. The research was carried out with a survey. In spite of the author had researched and collected information from related documents in order to analyze, synthesize, and represent a concept. In addition, the author had used a participatory observation and an interview with Buddhist monks and laymen about their opinions on listening to the Vessantarajātaka (the Great Birth Sermon), which was carried out with 318 samples. The research results were:
According to Buddhist laymen’s opinions, the results indicated that there were 150 males with 47.2 percent and 168 females with 52.8 percent. As resulted, most of them partook in listening to this sermon once a year, which showed the number of 121 people with 38.1 percent. Subsequently, twice a year there were 93 people with 29.3 percent. Meanwhile, over 3 times a year it came up with 62 people with 19.5 percent. However, it showed only 3 times a year there were 42 people with 13.2 percent. The results of their opinion on the sermon were found that:Most of the respondents’ understanding of the Vessantarajātaka was high. They comprehended the background of the Great Birth Sermon. The sermon was appropriate to the current situation and also able to popularize concrete culture in Buddhist laymen.How the sermon caused concrete culture was obviously inscribing on the stone inscriptions and painting on the wall as mural. It brought the family culture because they were harmonized as a unity. It encouraged spiritual culture; the mind was combined with merit and luck in life. Wisdom culture happened; it was to improve wisdom, knowledge, and entertainment. Language culture, it produced local dialectal culture and folk wisdom maintenance. Political culture, it represented the political government system of India. On the other hand, the illustrated government culture could be applied to our society. Dharmic principles in daily life; Buddhist laymen’s habits and way of life in the community were enriched. There were love, harmony, giving in charity, observing the precepts, and practicing meditations happening in the society. As mentioned, the results of those deeds, especially giving alms, observing the precepts, and practicing meditations, would lead the society to happiness, harmony, and peace.
|
|---|
