| บทคัดย่อ |
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแนวทางการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศของพื้นพี่ เพาะปลูกมะม่วงน้้าดอกไม้สีทองในเขตต้าบลดงมูลเหล็ก โดยในการด้าเนินงานวิจัยผู้วิจัยได้เลือก ศึกษาจากกลุ่มเป้าหมายทั้งในระดับนโยบายและในระดับพื้นที่ ด้วยการสัมภาษณ์ผู้ที่เกี่ยวช้อง ได้แก่ นายกองค์การบริหารส่วนต้าบลดงมูลเหล็ก ผู้น้าชุมชนและประธานสมาคมชาวสวน และประชาชน ผู้ เพาะปลูกมะม่วงน้้าดอกไม้สีทอง เพื่อให้ได้ทราบถึงความต้องการอย่างแท้จริงและมีความสอดคล้อง กันในการพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศในเขตต้าบลดงมูลเหล็ก ผลการวิจัยพบว่า พื้นที่เพาะปลูกมะม่วงน้้าดอกไม้สีทองในเขตต้าบลดงมูลเหล็กที่ควรแก่ การพัฒนาเป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศ คือ พื้นที่เพาะปลูกในหมู่ที่1 หมู่ที่2 หมู่ที่3 หมู่ที่4 หมู่ที่5 และ หมู่ที่8 ซึ่งมีความสอดคล้องกับความต้องการในการพัฒนาทั้งในระดับนโยบายและในระดับพื้นที่ เนื่องจากเป็นพื้นที่ที่มีการเพาะปลูกอยู่ก่อนแล้วจึงเหมาะแก่การด้าเนินการพัฒนาก่อนเพื่อจะได้เป็น ต้นแบบให้กับประชาชนในเขตพื้นที่ที่ยังไม่มีการเพาะปลูก ทั้งนี้แนวทางในการพัฒนาแหล่งท่องเที่ยว เชิงนิเวศได้มีการระบุไว้ในแผนพัฒนาขององค์การบริหารส่วนต้าบลดงมูลเหล็กจึงมีความสอดคล้องกับ ความต้องการในการพัฒนาพื้นที่เพาะปลูกมะม่วงน้้าดอกไม้สีทองให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเชิงนิเวศใน ระดับพื้นที่ด้วย และยังมีความสอดคล้องกับแนวทางการพัฒนาของทางจังหวัดเพชรบูรณ์ และแนวคิด ทฤษฎีความเป็นไปได้อีกด้วย ส้าหรับแนวทางการพัฒนาพื้นที่เพาะปลูกมะม่วงน้้าดอกไม้ให้เป็นแหล่ง ท่องเที่ยวเชิงนิเวศที่ควรด้าเนินการ ได้แก่ การปรับปรุงเส้นทางถนนที่ช้ารุด, การก้าหนดเส้นทางการ ท่องเที่ยวที่ชัดเจน, การสร้างศูนย์รวมการแนะน้านักท่องเที่ยว, การจัดท้าป้ายประชาสัมพันธ์พื้นที่ เพาะปลูก และการส่งเสริมจุดเด่นที่มีในแต่ละหมู่บ้านควบคู่ไปกับการประชาสัมพันธ์พื้นที่เพาะปลูก มะม่วงน้้าดอกไม้สีทอง เป็นส้าคัญ
The goal of this paper is to examine ecotourism development of Gold Nam Dok Mai mango farmlands in Dongmoonlek sub-district. The target population, both administrative enforcers and local committers, was chosen to study. The samples consisted of the chief executive of the Dongmoonlek Sub-district Administrative Organization, headmen of the villages, the chairperson of the gardener association, and the gold mango gardeners. The deep-interviews was conducted to collect precisely correct data. The data dictated what people truly needed and confidently supported the development of ecotourism attractions in Dongmoonlek sub-district. The study findings indicated that the most suitable Gold Nam Dok Mai mango farmlands for ecotourism attractions in Dongmoonlek sub-district were Villages no. 1, no. 2, no. 3, no.4, no.5 and no. 8. First, the conditions of those villages responded the requirements of policy and local development. Second, what the most common condition abled to develop the sample ecotourism attractions for non-mango gardeners in the other area was the existence of the stable old long time farmlands. Third, the development of ecotourism attractions was specified into the operational plan of the Dongmoonlek Sub-district Administrative Organization. Fourth, the development of Gold Nam Dok Mai mango farmlands for ecotourism attractions responded both the locals’ requirement and Phetchabun’s provincial development plan. In addition, this theoretical concept could be accomplished. The recommendations for ecotourism attraction development of Gold Nam Dok Mai mango farmlands were constructing damaged roads, making a clear ecotourism map, building an information service center, making signposts, and promoting each village’s prominent points or strength and Gold Nam Dok Mai farmlands simultaneously.
|
|---|
